Na comarca da Limia existiu ata fai unhas décadas a lagoa de Antela,unha das lagoas mais importantes da Península Ibérica, tanto pola súa extensión –arredor dos 42 Km cadrados – como pola súa riqueza: arqueolóxica, paisaxística, histórica, toponímica, etc., e a súa flora, fauna e folclore característicos. Un índice da súa importancia excepcional eran o miles de aves acuáticas que a utilizaban durante todo o ano. O proxecto de desecación iniciado no ano 1959 polo Instituto Nacional de Colonización provocou a súa destrucción e o emprego dos seus terreos para aproveitamento agrícola.

Acerca dela contábanse infinidade de lendas, entre as mais fermosas esta a da cidade de Antioquía, asolagada en castigo por idolatrar o galo. E a dos mosquitos cínifes que eran o rei Artús e os seus soldados que estaban enmeigados naquela veiga.

Partindo da lembranza da lagoa de Antela creouse un centro de interpretación da mesma onde se pretenden mostrar os cambios producidos dende a formación da antiga lagoa de Antela, a súa desecación, ata a actualidade ca recuperación das antigas areeiras, a través de:

• Evolución histórico-económica.
• Evolución no modo de vida, etc.